Whoa-oh! x4



Let it go, blood drips from your camera;



Just like a knife held in your hand;



What you mad about ? I don't know and I don't give a damn.



Break the rules because i can...




Przy akompaniamencie tej piosenki do ringu zmierza potomek sławnego Dusty'ego Rhodes'a - Cody Rhodes. Jak zwykle pewny siebie zmierza on do kwadratowego pierścienia bacznie obserwując pierwszego dzisiejszego oponenta.

Bez większych ceregieli wszedłem spokojnie po schodkach i w swoim stylu zwróciłem się do publiki, napawając się jej mieszaną reakcją. Mogą mnie kochać lub mogą nienawidzić - najważniejsze aby szanowali to co robię, bo to ja jestem przyszłością tej federacji! Następnie przeskoczyłem nad 3 liną i zająłem miejsce w narożniku, spokojnie czekając na ostatniego członka tej walki...

Już myślałem, że nie wbijesz, hehe. No to gong i KŁ na 300 słów, niech wygra lepszy.

Nareszcie mój pierwszy pojedynek. Moi rywale to mieszanka zabójczej rutyny i doświadczenia spersonifikowaną w Y2J'u, ale także zaciekły głód sukcesów oraz młodość w postaci Cody'ego. Jeden i drugi są tak aroganccy, że ich ego występuje w trzech osobach. Orędownicy słabości i ja gotowi do starcia, więc sędzia nakazuje zaczynać rywalizacje! Na początek jakimiś dziwnymi wyzwiskami powitał mnie młodziak Rhodes. Oczywiście słucham z wielkim zainteresowaniem, ale zainteresowanie kończy się proporcjonalnie z cierpliwością dla szczeniaka. Solidna lekcja w postaci Slap'u kończy jakąkolwiek dyskusję.

Siła tego uderzenia była tak duża, że młodego Rhodes'a niemal powala na łopatki. Tą sytuacje chciał wykorzystać Chris, ale jego również potraktowałem siarczystym "pliczkiem". Na tym jednak nie poprzestałem. Ku uciesze wszystkich chwyciłem tą nadętą łamagę za ręke i mocnym Irish Whip'em posłałem go liny. Jericho jest już taki stary, ze jego bieg w oba kierunki mógłby finalnie zakończyć się moim zaśnięciem, ale na szczęście spora dawka kofeiny z rana nie pozwoliła mi zanurzyć się w sen, dzięki czemu miałem wystarczająco energii by powalić nadbiegającego opponenta skutecznym Back Elbow

My Peeps zebrani na dzisiejszej tygodniówce ryknęli z radości, by kilka sekund później skandować zażarcie moje imię ponad wszystkie czasy. Chciałbym teraz wznieść tryumfalnie ręce do góry i cieszyć się razem z nimi, ale nie pozwoiliła mi na to zbyt duża dyspozycyjność do walki Cody'ego. Ewidentnie trzeba było temu zaradzić. Śmiałek bardzo szybko wstawał na nogi, ale było juz za późno, gdyż stałem tuż obok niego. Chwyciłem więc szczyla za włosy, by jednym, zdecydowanym szarpnięciem ostudzić wulkan jego zapału. Dokonałem tego dzięki Mat Slam, który na dobre postawił mnie w świetle dominatora w tym pojedynku.